”Sevmek, sevilmek dünyanın en zor şeyi. İlişkiler zor ve karmaşık. Tatmin etmek imkansız. İnsan tatminsiz. Buna alışman lazım.”

Düşünmekten beyninizin patlayacağını hissettiğiniz zamanlar olur ya, öyle bir zaman içerisindeyim şu an. Yaşadığım hiçbir olay bana her şeyi bu kadar sorgulatmamıştı. Aynı hataları yapıp aynı şeyleri mi yaşatıyorum dedim çevremdeki herkese. Yeterince çabalamıyor muyum, gösteremiyor muyum. Napıyorum da hep aynı çamurda saplı kalıyoruz. İnsanların hevesleri kırılıyor. Neden? Önceden bunun hep karşımdaki insanın kendi içindeki tatminsizliğinden olduğunu düşünmüştüm benim hatam olduğunu hiç aklıma getirmemiştim. Ama açıkça görüyorum ki bir yerlerde ciddi bir hata yapıyorum ve bu hata hep ipleri kopma noktasına getiriyor. Bu zamana kadar kaybettiklerimi geri getiremem ama ya bundan sonrakiler, onları kaybetmeyi göze alabilir miyim? Hayır. Çabalamam gerekiyor, çok çabalamam. Daha çok çabalamam. Ben elimden gelenden de fazlasını yaptım diyebilene kadar.