Bazen yanınızda hiç kimseyi, hiçbir şeyi istemiyorsunuz. Gözleriniz dolu dolu, bir koltukta dışardaki beyazlığa bakarak oturmak geliyor içinizden sadece ve bunun için birileriyle yapacağınız şeyleri yapamayacağınızı onlara söylediğinizde size neden böyle hissettiğinizi sormak yerine iptal ettiğiniz planınızın tavrını yapıyorlar. Ne kadar içten ve samimi değil mi? Benimse böyle durumlarda ilk soracağım şey ''Ne oldu, iyi misin?'' oluyor. Neden bu kadar farklı herkes herkesten. Neden verilen değerin karşılığı hiç verilen değer kadar değil.