Sırf bir insana ait diye bir şeyi sevdiniz mi hiç? Köpeğini mesela, yastık kılıfını, yanağındaki beni, başucuna koyduğu yeşil su bardağını, cüzdanında taşıdığı dedesinin fotoğrafını sırf onun, ona ait diye sevdim ben. Kendimi hiç sevmememe rağmen sırf ona aidim diye sevdim.

Benim içim parçalara ayrılıyor sonra o parçaların her biri ulaşamayacağım noktalara düşüyor, sevgili, senden uzak kalınca.

Sensiz olunca bensiz de kalıyorum bunu anladım.

Yarım gibi, kimsesiz gibi.