Bindiğim otobüste herkes gittiğimiz yöne doğru bakan oturaklara oturmuşken bir tek ben aksi yönde olanlardan birine oturmuşum.

Hayır farklı olma çabası değil. Sadece geçtiğimiz yerleri görmek geçeceğimiz yerleri görmekten daha çok hoşuma gidiyor. Geçmiş takıntısı. Yine, yeniden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder